Αργός χορός

Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;
Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη;
Ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;
Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;
Χαμήλωσε ταχύτητα, μη χορεύεις τόσο γρήγορα, ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα.
Περνάς κάθε σου μέρα στα γρήγορα;
Όταν ρωτάς κάποιον “τι κάνεις” ακούς ποτέ σου την απάντηση;

Στο τέλος της ημέρας ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου,
με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος, η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα
Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αύριο»,
χωρίς να προσέξεις μέσα στη βιασύνη σου την απογοήτευσή του;
Έχεις χάσει ποτέ σου έναν καλό φίλο,
μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες το χρόνο να του τηλεφωνήσεις;

Αυτό το ποίημα γράφτηκε από μια έφηβη, κατα την διάρκεια της νοσηλείας της στο παιδιατρικό τμήμα του νοσοκομείου της Bologna.